Waarom Toscane?

Waarom Toscane.....?
Waarom een huis zonder dak.....?
Waarom moeilijk als het ook makkelijk kan.....?

Vooral die laatste vraag heb ik me verschillende keren gesteld,
het antwoord is bijna een analyse van ons binnenste "ik" en het gaat zeker verder en dieper
dan alleen maar uitdaging!

Het begon allemaal aan via della Sibilla no 17, toen na de geboorte van Ludovica het idee ontstond om een Bed and Breakfast te openen, om werk en privee te kunnen combineren en voldaan te zijn en te blijven van deze intense fase in mijn leven.......moeder zijn!

We waren heel enthousiast en al gauw werd een appartement twee appartementen en vervolgens wisten we niet meer waar we de mensen die ons wilde bezoeken konden plaatsen.
In die tijd kregen we ook nog eens de vraag van iemand of we ons huis aan hem wilde verkopen.
Natuurlijk wilde we niet weg maar langzaam kwam er een idee onze gedachte in gesluimerd en voordat we het wisten hadden we de beslissing genomen en een prijskaartje aan ons huis gehangen.

We begonnen te zoeken in Toscane, vervolgens in Umbria vervolgens in de Marken terug naar Toscane, terug naar de Marken en toen.....ruim twee jaar later terug in Toscane voor de deur van een van de eerste huizen die we gezien hadden.

Het is niet eerlijk om 3 geweldig mooie provincies tegen elkaar uit te spelen en hun uniek zijn op een weekschaal te leggen.
Onze keuze is waarschijnlijk die magische aantrekkingkracht van een heel bijzonder landschap,
waardoor Toscane op de hele wereld bekend is om haar schoonheid, haar cipressen en olijfbomen, haar wijngaarden en haar hemelse wijnen, haar stadjes en dorpjes waar lopend door de steegjes de meest verukkelijke geuren uit de keuken raampjes je bedwelmen.

Ik ben altijd van kleins af aan gefacineerd geweest van rommelmarkten en al die spulletjes uit
grootmoeders doos waar een verhaal aan hangt.
Als je dan hier in Italie komt, begeef je je plotseling in een levende doos van grootmoeder,
en al gauw merk je dat met een beetje fantasie, je eeuwen en eeuwen terug in de tijd kunt gaan.
Een soort tijdmachine!
Geschiedenis die terug gaat tot in de Romeinse tijd.
Verleden en heden gaan samen vooruit.
Voordat je het weet ben je in de ban van de schoonheid van ruines en oude huizen.
Je vraagt je af, wie heeft hier gewoont, je wilt weten wat er schuilgaat achter een hoopje stenen, stof en aarde .
Jarenlange geschiedenis ligt hier aan je voeten en je wordt overdonderd door weemoedige gevoelens en verbazing tegelijker tijd.
Zoveel jaren zijn er voorbij en nog steeds voel je een lichte adem, een bries van iets dat was en er bijna niet meer is.
Bij mij roept zo'n hoopje stenen respect op want door alle tijden heen zijn die stenen er toe in staat om nog steeds emoties op te roepen.
Ik zou impulsief tot reddings actie willen overgaan om te redden wat er te redden valt.
Om aan die oude stoffige stenen hun glorie terug te schenken,
om het verleden dat ons heden bepaalt een nieuw leven in te blazen.


Suzanne